Home Książki Cytaty Christina Lauren Dodał/a: M4RT4 Popularne tagi cytatów Inne cytaty z tagiem miłość - Tak? - spytała Justyna, czując, że oddałaby mu nawet całą swoją wełnę, gdyby teraz poprosił. - Tak? - spytała Justyna, czując, że oddałaby mu nawet całą swoją wełnę, gdyby teraz poprosił. Maria Różańska - Zobacz więcej - Nadal mnie pragniesz – stwierdził – i nadal kochasz. Nie przyznasz się do tego, ale ja to wiem. Nie bądź tchórzem Crevan! Nie bój się przyznać, że się pomyliłaś! Że nie wiesz, dlaczego Kenji chce cię tak usidlić! Zakładając ci na palec pierścionek czy obrączkę, nie wymaże z twojego serca tego, co do mnie czujesz! - Nadal mnie pragniesz – stwierdził – i nadal kochasz. Nie przyznasz się do tego, ale ja to wiem. Nie bądź tchórzem Crevan! Nie bój się przy... Rozwiń Anna Crevan Sznajder - Zobacz więcej - Wyjdź stąd! Ale już! Ty draniu! Nienawidzę cię! - Nie! Ty po prostu nie potrafisz mnie nie kochać! Kuso! Znów miał rację! Ale byłam wkurzona. - Wynoś się! Ale już! Spojrzał na mnie tak, że zadrżałam, potem wyszedł. - Wyjdź stąd! Ale już! Ty draniu! Nienawidzę cię! - Nie! Ty po prostu nie potrafisz mnie nie kochać! Kuso! Znów miał rację! Ale byłam wkurzo... Rozwiń Anna Crevan Sznajder - Zobacz więcej Inne cytaty z tagiem ludzie W życiu trafisz nieraz na ludzi, którzy mówią zawsze odpowiednie słowa w odpowiedniej chwili. Ale w ostatecznym rozrachunku musisz ich sądzić po czynach. Liczą się czyny, nie słowa. W życiu trafisz nieraz na ludzi, którzy mówią zawsze odpowiednie słowa w odpowiedniej chwili. Ale w ostatecznym rozrachunku musisz ich sądzi... Rozwiń Nicholas Sparks - Zobacz więcej Jedyni ludzie, którzy naprawdę wierzą w to, że "za pieniądze nie kupisz szczęścia", to ci, którzy nigdy nie musieli bez nich żyć. Jedyni ludzie, którzy naprawdę wierzą w to, że "za pieniądze nie kupisz szczęścia", to ci, którzy nigdy nie musieli bez nich żyć. Alex Marwood - Zobacz więcej Inne cytaty z tagiem pieniądze Dostatecznie wcześnie pojął, jaką rolę w życiu grają pieniądze: to one są środkiem umożliwiającym prowadzenie takiego życia, na jakie ma się ochotę. Kto ma pieniądze, może robić co zechce - kto ich nie ma, musi robić to, czego chcą inni. Dostatecznie wcześnie pojął, jaką rolę w życiu grają pieniądze: to one są środkiem umożliwiającym prowadzenie takiego życia, na jakie ma się... Rozwiń Andreas Eschbach - Zobacz więcej Ludzie są tylko ludźmi. Lubią pieniądze, ale przecież tak było zawsze... Ludzkość lubi pieniądze, z czegokolwiek byłyby zrobione, czy to ze skóry, czy z papieru, z brązu czy złota. Prawda, są lekkomyślni... No, cóż... I miłosierdzie zapuka niekiedy do ich serc... Ludzie jak ludzie... Ludzie są tylko ludźmi. Lubią pieniądze, ale przecież tak było zawsze... Ludzkość lubi pieniądze, z czegokolwiek byłyby zrobione, czy to ze ... Rozwiń Michaił Bułhakow - Zobacz więcej Nie pan nigdy nie przyjmuje odznaczeń, którym nie towarzyszy odpowiednia kwota na czeku. Korzysta na nich tylko ten, kto je przyznaje. Nie pan nigdy nie przyjmuje odznaczeń, którym nie towarzyszy odpowiednia kwota na czeku. Korzysta na nich tylko ten, kto je przyznaje. Carlos Ruiz Zafón - Zobacz więcej
Don't je connais la cause. C'est lui pour moi. Moi pour lui Dans la vie, Il me l'a dit, l'a jure pour la vie. Et des que je l'apercois Alors je sens en moi Mon coeur qui bat Des nuits d'amour a ne plus en finir Un grand bonheur qui prend sa place Des enuis des chagrins, des phases Heureux, heureux a en mourir. Quand il me prend dans ses bras Oversættelsen af Non, Je Ne Regrette Rien - Édith Piaf i Spansk og de originale sangteksterNedenfor finder du sangtekster , musikvideo og oversættelse af Non, Je Ne Regrette Rien - Édith Piaf på forskellige sprog. Non, Je Ne Regrette Rien Non, Je Ne Regrette Rien er den nye singel fra Édith Piaf hentet fra albummet 'Je me souviens' offentliggjort den Lørdag 1 Maj er komponeret af 6 sange. Du kan klikke på sangene for at se de tilsvarende tekster og oversættelser:Dette er nogle hits sunget af . Du finder navnet på albummet i parentes: La fouleMon vieux LucienC'est A HambourgLes amants d'un jourNon, je ne regrette rienMilord Andre album af Édith Piaf Audio og video af Non, Je Ne Regrette Rien af Édith Piaf Tekster til Non, Je Ne Regrette Rien af Édith Piaf Bemærk: materialet findes IKKE på vores server. Nedenfor er en liste over websteder, der er vært for teksterne og i nogle tilfælde oversættelse af sangen Non, Je Ne Regrette nummer "Non, Je Ne Regrette Rien" is geschreven door Michel Vaucaire e Charles Dumont. Kan du lide sangen? Støt forfatterne og deres etiketter ved at købe den.Durée de la pièce : 3.0 min. Non, je ne regrette rien (Non, rien de rien), Musique de Edith Piaf Charles Dumont Harmonisé par Charles-Henri Bonnet. SATB (4 voix mixtes). Texte de Michel Vaucaire, en français. Edité par Editions J.M. Fuzeau.Pięknością nie była. Kształtów Marilyn Monroe nie miała. Nie rozbudzała zmysłów jak Marlena Dietrich. Nikt nie ułatwił jej startu w zawodzie piosenkarki. Nie przyodziewała wielkich kreacji – zawsze na scenę zakładała jedynie prostą, czarną suknię. Nie wykonywała też popisowych numerów ani żadnych sztuczek. Edith Piaf po prostu śpiewała. Jej życie z pewnością nie było różowe – la vie pas en rose! A mimo to udało jej się trafić do serc wielu. Sous le ciel de Paris – burdel i ulica Urodziła się na ulicy, gdzie śpiewała przez dużą część swego życia. Jedna z legend, jaka urosła wokół jej postaci, głosi, że przyszła na świat się pod latarnią w zimową grudniową noc przy Rue de Belleville w Paryżu (choć w jej akcie urodzenia wpisany jest szpital Tenon, znajdujący się jednak w tej samej, 20. dzielnicy). Krótko po jej narodzinach ojciec, uliczny akrobata, niegdyś aktor teatralny, Louis-Alphonse Gassion (po nim odziedziczyła korzenie francusko-włoskie) zabrał ją od jej matki, kawiarnianej śpiewaczki. Annetta Giovanna Maillard (po niej miała korzenie berberyjskie) niezbyt interesowała się Edith dlatego piosenkarka przez całe swoje życie będzie ją nienawidzić). Gdy Louis ujrzał zaniedbanego „wróbelka” (piaf po franc. to wróbelek), oddał dziewczynkę na wychowanie swojej matce, która prowadziła wówczas dom publiczny w Normandii. Tak więc przyszła piosenkarka przez pierwsze lata swego życia wychowywana była przez grono prostytutek, podopiecznych jej babki. A do tego żyła wtedy w świecie jedynie dźwięków, ponieważ w wieku trzech lat straciła wzrok w wyniku nie wyleczonej do końca choroby. I tu mamy kolejną legendę: podobno dziewczynka wzrok odzyskała w momencie, gdy prostytutki zebrały pieniądze na jej pielgrzymkę do sanktuarium św. Teresy w Lisieux. Zaś jeszcze inna głosi, że wówczas 7-letnia Edith została znaleziona przez babkę i prostytutki, gdy grała na pianinie w jej domu publicznym (na pianinie, na którym umiała grać już w wieku trzech lat!). Jednak pewne jest, że od tej pory artystka będzie nosić przy sobie medaliki z wizerunkami świętych w podziękowaniu losowi za cud. Gdy z wojny wrócił Louis-Alphonse ojciec dziewczynki, zabrał ją z jej jedynego domu jaki znała, domu publicznego. Na ulicę. Tam Edith nauczyła się zarabiać na jedzenie śpiewem. W ciągu jednego dnia dzięki swemu głosowi zarabiała więcej niż jej ojciec w ciągu tygodnia. Mon manège à moi – „jazda” z Edith Piaf Kilka lat później, już nastoletnia Edith poznała swoją przyrodnią siostrę (młodszą córką jej ojca) Simone Berteaut, nazywaną pieszczotliwie przez piosenkarkę Momone. Te dwie kobiety będzie łączyła już do końca życia silna i burzliwa przyjaźń. We dwie starały się przeżyć każdego dnia: Edith wciąż śpiewała na ulicy, nierzadko też pozwalały sobie na kradzież jedzenia lub spędzały noce w piwnicach albo pustych budynkach. Po pewnym czasie, gdy Piaf udało się zarabiać więcej, wynajęły niewielkie, jednopokojowe mieszkanko. W dość młodym wieku Edith spotkała swoją pierwszą miłość Louisa Duponta, z którym miała córkę Marcelle. Wraz ze swoją siostrą przyrodnią oraz Louisem spali w jednym łóżku, w zimnej kawalerce. Ale życie prowadzili hulaszcze. Gdy Wróbelek miał 18 lat, rozstał się z Louisem, nie zaprzestając jednak wesołego życia (mimo opieki nad córką), sprowadzając licznych kochanków i organizując kolejne imprezy. Niestety, historia zatoczyła koło: Louis przyszedł po córkę i odebrał ją matce na zawsze. Marcelle zmarła w wieku dwóch lat na zapalenie opon mózgowych. Było to jedyne dziecko, jakie piosenkarka miała. Edith Piaf, starając się uporać ze śmiercią córki, zaczęła pić jeszcze więcej i wdawała się w krótkotrwałe romanse z kolejnymi mężczyznami. I nadal śpiewała. Zbawieniem dla jej smutnego losu było odkrycie jej przez Louisa Leplée impresaria, który pomógł przyszłej piosenkarce w rozpoczęciu jej kariery. To właśnie Leplée nadał jej imię La Môme Piaf i sprawił, że Edith zaczęła śpiewać na scenie. W kabarecie Le Gerny’s przy słynnym Champs-Elisee stanęła drobna, mierząca raptem 147 cm wzrostu nikomu nieznana 20-letnia dziewczyna. Jej chropowaty i stosunkowo niski głos sprawił, że oniemiała cała sala. I tak oto powoli zaczęło zmieniać się życie Edith Piaf. Louis Leplée był dla Edith jednym z najbliższych przyjaciół, jednocześnie – jak wspominała – był dla niej jak ojciec i opiekun, który kochał ją szczerą miłością. Dlatego śmierć kolejnego bliskiego człowieka w jej życiu rzuciła cień na los piosenkarki. W 1936 r. Louis został zamordowany w swoim własnym mieszkaniu w Paryżu. Piaf, która głęboko opłakiwała jego zgon, przez jakiś czas była nawet podejrzana o jego zabójstwo. Foule – samotność w tłumie Edith Piaf miała tłumy fanów, także za oceanem, gdzie występowała w Nowym Jorku, specjalnie dla niej pisano piosenki, uwielbiało ją wielu, nie narzekała na brak kochanków, a mimo to przez całe życie szukała tej jedynej miłości, odczuwając zawsze samotność. Przez kilka lat łączył ją romans z francuskim piosenkarzem i aktorem włoskiego pochodzenia Yves Montandem oraz Gilbertem Bécaud francuskim piosenkarzem, kompozytorem i aktorem, a także z Charlesem Aznavourem również francuskim kompozytorem, piosenkarzem i aktorem filmowym. Dwukrotnie wychodziła za mąż. Jej pierwszym mężem był Jacques Pills, z którym wzięła ślub 20 września 1952 roku, jednak małżeństwo przetrwało raptem cztery lata. Później połączyła ją namiętna miłość z (żonatym) Marcelem Cerdanem, mistrzem świata w boksie. Po śmierci Marcela Edith Piaf długo nie mogła się pozbierać. Doszło do niej, gdy namówiony przez Edith w rozmowie telefonicznej Marcel postanowił przylecieć do niej do Nowego Yorku najbliższym samolotem. Jednak kochankowie nigdy się już nie spotkali – podczas próby międzylądowania na Azorach jego samolot rozbił się o szczyt Vara (na wyspie São Miguel). Ciało zidentyfikowano dzięki złotemu zegarkowi, który otrzymał od Wróbelka. Edith Piaf była gotowa wziąć ślub dopiero 13 lat później. 9 października 1962 roku wyszła za młodszego od siebie o 21 lat Theophanisa Lamboukasa (znanego jako Théo Sarapo). Wielu krytykowało to małżeństwo sugerując, że Théo poślubił sławnego Wróbelka, ponieważ ta mogła pomóc mu w rozwinięciu się jego własnej kariery piosenkarskiej. Jednak to właśnie Théo okazał się jej najlepszym przyjacielem, aż po sam grób. Exodus Edith zmarła na raka wątroby. Jej ciało spoczywa do dziś na sławnym cmentarzu Père Lachaise, na którym w dniu jej pogrzebu pojawiło się ponad 40 tys. ludzi! W pobliżu jej grobu pochowany też jest zmarły młodo, u szczytu swej piosenkarskiej kariery legendarny Jimmy Morrison. Ciekawostką jest, że te dwie postaci są najczęściej odwiedzanymi na tym cmentarzu, a kolejne pokolenia fanów, składając kwiaty, nucą przeboje obydwu gwiazd (inaczej niż na naszych cmentarzach, gdzie obowiązuje cisza). Edith Piaf pozostawiła po sobie wspomnienie jedynej w swoim rodzaju piosenkarki. W 1977 roku powstało Muzeum Edith Piaf. Jej twórczość artystyczna należy do klasyki francuskiej piosenki. Nawet z jej śmiercią wiąże się legenda bezpośrednio dotycząca jej bliskiego przyjaciela Jeana Maurice’a Coctea (francuskiego poety, dramaturga, reżysera filmowego, scenografa, malarza, a także choreografa scenicznego i menedżera bokserskiego). Otóż plotka głosi, że dzień po śmierci piosenkarki artysta zmarł w wyniku ataku serca, co miało świadczyć o jego silnym wzruszeniu na wiadomość o śmierci Edith. Jaka była prawda? Nie dowiemy się, czy faktycznie serce francuskiego poety nie wytrzymało, jednak pewne jest, że ta niesamowicie utalentowana wielka, malutka kobieta, po dziś dzień swoim śpiewem trafia do serc milionów na całym świecie. Piosenkarka, której „hymn” życia stanowiła jedna z najbardziej znanych jej piosenek: Non, je ne regrette rien… Marta Płusa .